Turismo en España

   

España tense convertido a finais do século XX nunha potencia turística de rango internacional, “un poids lourd” neste sector. Para superar o “bache” de 2008 e 2009 -con caídas nas visitas de turistas estranxeiros ata os 52 millóns de visitantes en 2009, fronte aos 59 millóns de 2007, o ano récord a nivel turístico-, vense de acometer unha campaña internacional chamada “I need Spain”, de cara a  potenciar a imaxe do noso Estado no exterior, mantendo o logo do sol de Miró como reclamo básico (que se leva utilizando desde 1983).

O fenómeno turístico acadou un salto cualitativo a comezos do milenio actual, cando se rebasaron os 50 millóns de turistas estranxeiros recibidos, dos cales as 3/4 partes acceden a traverso de aeroportos. Mais na expansión do sector ten un papel tamén moi relevante o incremento da demanda interior, que non se cingue xa só ás vacacións estivais, senón que aproveita dun xeito significativo as fins de semana para manifestarse.

Lonxe están a promoción das atraccións turísticas do Norte, lonxe aqueles 800.000 turistas en 1950, curiosas resultaron as campañas de atracción do turismo no pasado, atrás ten que quedar o modelo de turismo masivo de sol e praia que se propoñía desde os anos 1960, para dar paso a unha diversificación das modalidades: turismo rural, deportivo, urbano, de terceira idade e ecoturismo. Diversificación que xa se ten proposto en espazos territoriais como o galego, cando se fixo o anuncio 2009 de Turgalicia.

O modelo tradicional entra en crise debido á competencia doutros mercados emerxentes como Croacia, que ofertan servizos a máis baixo prezo. E non sei se no futuro “España se converterá nun xeriátrico turístico” (verbas do sempre provocador Houellebecq), mais está claro que as ameazas son evidentes sobre o noso modelo de turismo tradicional: o cambio climático, o deterioro do medio ambiente ou a competencia exterior.