La nuit tombe sur l’église abbatiale. Le rituel commence: les cloches sonnent, peu à peu les moines arrivent, ils s’agenouillent; le silence reste stupéfiant. De temps en temps, du public vient. Les vieilles dames -goutte à goutte, les touristes, prennent la place dans les bancs. Lorsqu’ils ouvrent la porte de l’église, les derniers rayons du Soleil se filtrent parmi le couloir de la nef. Tout près de 17:30, l’éclairage allume. Les vêpres vont commencer. Une cinquantaine de tuniques noires inonde le choeur de la basilique. Les échos du chant grégorien résonnent sur les murs. Les fidèles et les moines inclinent leurs corps quelquefois…On dirait qu’on revit le Moyen Âge. Un esprit de dévotion retentit dans nos coeurs. Le cyprès hérité de Silos depuis 1997 cherche le ciel à la cour d’entrée. Déjà sur le chemin piétonnier, les oiseaux bavardent avant d’aller se coucher, et le débit de la Sarthe coule doucement vers le village du premier maire métis de la France. On sent bien l’humidité.
Peut-on nier la théorie de l’évolution? Non. Cette théorie s’est vite imposée et est devenue un dogme de la biologie moderne auprès d’une majorité de scientifiques.
As paisaxes agrarias son herdanzas do pasado e innovacións do presente. En Galicia, por exemplo, a pervivencia de agras, soutos, bocages e cortiñas vese notablemente alterada por procesos de concentración parcelaria, incremento da silvicultura e abandono da actividade rural. De aí que a modificación das paisaxes culturais tradicionais dese paso a novas estruturas nas que a intensificación e a especialización, á par que a difusión de novos cultivos, modifican por completo a paisaxe herdada.
La dégradation du capitaine Alfred Dreyfus dans la cour de l’École militaire, à Paris, le 5 janvier 1895, est le début d’un film qui reconstitue l’histoire d’un affairequi essaye de résoudre le lieutenant-colonel Georges Picquart, futur ministre de la Guerre du gouvernement Clemenceau. L’antisémitisme et l’espionnage se mélangent dans un film qui montre la personnalité ambigüe de Picquart, qui trouve le vrai traître, Esterhazy. Mais la diffusion de l’affaire deviendra plus importante à partir de l’article de Zola, “J’accuse” -publié le 13 janvier 1898. Un procès en révision s’ouvre à Rennes en 1899, mais Dreyfus est à nouveau condamné -bien que le président Loubet le gracie plus tard.
En à peine 2h12, Polanski parvient à reconstituer l’atmosphère de l’époque, avec ses préjugés et ses enjeux.
Xa foron tempos aqueles nos que Fukuyama nos anunciaba o final da historia… Pero voltaron a rebelarse as identidades contra da globalización cultural, e cada pobo busca as súas orixes na historia e na cultura, na diversidade xeográfica e sociolóxica.
Ramón Villares debulla a identidade do noso territorio en Galicia, unha nación entre dous mundos. Faino definindo #Galicia como nación-cultura: unha terra marcada por unha xeografía singular, unha profunda cristianización e un forte peso da fidalguía.
Na busca das raigames do noso nacionalismo, celtismo (a traverso da pegada de Verea y Aguiar e Murguía) e medievalismo (coas aportacións de Vicetto ou Seoane) teñen deixado impronta. Pero tamén as conexións que a afirmación desa identidade propia se teñen manifestado na emigración galega a América, da que son senlleiros expoñentes intelectuais e escritores como Castelao, Neira Vilas ou Nélida Piñón. Nos destinos ultramarinos (sobre todo Arxentina, Cuba e Brasil) erguéronse símbolos como o noso himno e bandeira, e reforzáronse ligazóns que apuntalaron a singularidade galega en terra allea.
O percorrido polos espazos e feitos que teñen forxado o noso perfil como nación achégase colateralmente a esa corrente (“suevismo”) que promete guiarnos polos vieiros dunha posible nova identidade cultural, tal e como se percibe no documental de Simón Casal ligado ao comezo deste post.
O club Bilderberg reúne anualmente a unhas 130 persoas, as máis influíntes do mundo. O grupo é acusado de conspirar para impor un goberno mundial, un dominio capitalista e/ou unha economía planificada.
A versión clásica da teoría da conspiración vincula aos Illuminati coa familia Rotschild, a Mesa Redonda, o Grupo Bilderberg e a Comisión Trilateral, sen esquencer ao filántropo George Soros. Moitas persoas en USA coidan que o que ocorre no mundo decídeo un grupo moi pequeno e segredo de persoas. ¿Será isto certo?
Boa parte dos paraísos fiscaisdo mundo son territorios anglosaxóns e, máis concretamente, británicos. Dentro deles, un caso paradigmático é Xibraltar.
Esta pequena colonia británica sobrevive basicamente de ofrecer servizos de mantemento ás navieiras que realizan a ruta do Estreito, do turismo do xogo, da venda de produtos con impostos moi reducidos e de terse convertido nun dos principais paraísos fiscais do mundo (55.000 sociedades opacas operan neste minúsculo territorio). Nesta colonia non se aplican impostos directos sobre persoas físicas nin xurídicas, non existe imposto sobre a renda, apenas se paga un 10% de imposto de sociedades (a terceira parte que en España) e o cambio de moeda non está sometido a nengún control.
L’Espagne du règne d’Isabelle II est surtout un régime modéré, sous l’influence de la Constitution de 1845, avec la seule interruption du biennat progressiste (1854-1856). Le manque de liberté d’expression, même la censure et l’influence de nouvelles idées politiques depuis la révolution européenne de 1848, provoquent (pendant la décennie de 1860) le mécontentement et la manifestation des groupes idéologiques qui sont contre la monarchie. Comment finira cette période?
La crise des années 1860 est une crise des élites: Narváez a évolué vers une volonté de fermeture et d’aristocratisation des élites qui allait à l’encontre des principaux libéraux. La couronne est plus qu’intimement liée au système modéré. Les étudiants embrassent la cause du démocrate Castelar; ils se manifestent, ils sont réprimés par la Garde Civile. Les militaires se soulèvent -par la suite de la voie du pronunciamiento, et ils sont aussi réprimés. La crise économique de 1866 amplifie le mécontentement de la population, qui subit les mauvaises conséquences (surtout les couches sociales plus pauvres).
Les opposants de la reine se donnent rendez-vous à Ostende pour précipiter la chute de la monarchie. Si la Monarchie en tant qu’institution est rejetée, la reine elle-même est mise en cause; son impopularité est liée avant tout à la situation de crise économique qui touche un large secteur de la société, aux tensions politiques, à la corruption qui se généralise dans les milieux proches du pouvoir et de la Cour (le groupe de “la camarilla”). Cette impopularité est aussi directement due à la vie privée de la reine, jugée immorale, car ses amants se succèdent; la reine est vue par son peuple comme une femme capricieuse et légère, peu digne du rang qu’elle occupe.
La mort des soutiens de la reine (Narváez, le chef modéré; O’Donnell, le général qui créa l’Union Libérale et devient le chef d’un gouvernement long qui a la volonté de redonner à l’Espagne une place internationale) précipite la chute de la monarchie. Donc, l’Espagne de la fin des années 1860 vit une période de crise politique, économique et sociale. Un soulèvement militaire qui, avec l’appui de mouvements populaires, acquiert un caractère révolutionnaire met fin au règne de la reine Isabel II et ouvre une nouvelle étape d’expériences démocratiques: c’est la Révolution Glorieuse dirigée par Prim, Serrano et Topete.
En conclusion, plusieurs causes justifient la chute de la monarchie: l’usure des partis politiques traditionnels; la progression des idéaux démocratiques; la crise économique qui pousse le mécontentement social; les manifestations des étudiants et la volonté de changement de quelques militaires. En conséquence, la Révolution Glorieuse met fin à plus de 150 ans de Bourbons en Espagne et ouvre une nouvelle, brève période d’essor démocratique: le sexennat révolutionnaire (1868-1874). Ce sera vraiment la fin des problématiques sociales et politiques en Espagne?
Os seres humanos temos necesidades. Para satisfacelas, organizamos a nosa economía en base a distintos sistemas económicos. En todos eles, é preciso ter en conta os axentes económicos, os factores de produción e a distribución de emprego. En cada momento e lugar, o peso dos sectores económicos é diverso.
Co paso do tempo, o emprego tendeu a terciarizarse -ea riqueza tendeu a concentrarse en poucas mans, de xeito que na meirande parte dos Estados -hoxe en día- predominan as actividades terciarias.
Europa é un continente de contrastes, de paisaxes que ocupan desde as altas latitudes do Ártico ata os subtropicais terreos das illas Canarias. Se facemos un percorrido N-S a través do meridiano 20º30′ L podemos comprobar esa variedade paisaxística: ao Norte, o Ártico noruego, con vellos macizos nevados de clima polar (ver imaxes de Noruega); na mesma lonxitude, a singular cidade de Kaliningrado -a cidade de Kant anexada polos rusos soviéticos en 1945-; a grande chaira europea, plana e de influencia oceánica, esténdese en Polonia en torno a vales como o do Vístula e os campos abertos noutro tempo minifundistas; o irregular e transformado bocage eslovaco, prolongado nos cultivos de orientación pecuaria da chaira húngara; o grande río europeo, o Danubio -ese río tan loubado por Magris, que surca boa parte da Europa central e balcánica antes de desembocar no mar Negro; xa no Sur, as paisaxes xónicas de Cefalonia [+], en Grecia, tinguidas de vexetación e cultivos mediterráneos. De Norte a Sur atravesamos montañas e mares, lagos e ríos, chairas… Pasamos de paisaxes baseadas na pesca e a explotación forestal a outras agropecuarias, industriais -a Silesia polaca é una das rexións carboníferas por excelencia- e turísticas. Non estamos diante da zona máis urbanizada de Europa, máis non faltan urbes significativas que artellaron historicamente o territorio.
En tempos nos que a “reticencia científica” domina unha parte do relato sobre o quecemento global, en momentos nos que cabe preguntarse se o capitalismo sobrevivirá ao cambio climático antropoxénico, David Wallace Wells ponnos diante do espello dos acontecementos que xa dan conta do deterioro do noso ambiente.
¿Para cuándo una asignatura de #CambioClimático en los planes de estudios pre-universitarios (ESO, Bachillerato)? El asunto es lo suficientemente importante, complejo y trascendente como para dedicar mucho más tiempo y esfuerzo en enseñarlo bien a los jóvenes. pic.twitter.com/bqjkbywT0n
No planeta Terra coexisten potencias con distinto grao de capacidade de influencia nas decisións mundiais. Hai 2 tipos básicos de países: os dominadores e os dominados.
Xa desde Ratzel subxace a idea de que non todos os pobos son iguais. Sempre os haberá cun maior desenvolvemento cultural, militar ou económico. Mais pódese dicir que as realidades económicas son as que van marcar o ritmo do resto das políticas, incluída a bélica; e esas realidades económicas tamén son un pé do IDH.
A globalización ten alterado o poder mesmo do Estado-nación. Á xerarquía herdada desde a creación daONU polas potencias que son membros permanentes do Consello de Seguridade, hai que engadir outras potencias nucleares (India, Pakistán, Israel, Corea do Norte), o G-7 a nivel económico, os BRICS en ascenso, o G-20. A complexidade económica actual supón incluso una ameaza para a supervivencia de Estados-nación -nos que ten aumentado a democracia como sistema de goberno, á par que a anocracia semella extenderse.
Un Estado está formado por unha poboación e un territorio con fronteiras precisas. O territorio foi sempre un elemento fundamental de poder; a posición xeoestratéxica, a extensión, os recursos naturais dentro dos seus límites, definen unha posición de dominio ou dependencia; o tamaño dun Estado importa, e o seu acceso marítimo tamén. Os imperios non se fixeron de balde, e baseáronse na acumulación de superficie. Os efectivos demográficos teñen perdido parte do seu valor, aínda que sigan atemorizando as cifras de Estados como China ou India á hora de amosar o seu poder. En todo caso, a poboación tende a estar moi desequilibradamente distribuída, e adquire características urbanas a pasos axigantados.
Le militaire Juan Díaz Porlier, mort à La Corogne en 1815, était le principal instigateur d’un pronunciamiento -le premier pronunciamiento libéral du XIXème siècle-. contre la Restauration absolutiste de Ferdinand VII. L’opération échoue en raison de la trahison d’un groupe de sous-officiers qui y participait. En conséquence, Porlier fut arrêté, condamné à mort puis pendu.
Le manifeste de 21 septembre exprimait bien la volonté du pronunciamiento:
“Notre but et celui de toute l’Espagne n’est autre qu’une Monarchie soumise aux justes et prudentes lois, et, constituée de telle sorte qu’elle puisse garantir également les prérogatives du Trône et les droits de la Nation. Nous demandons la convocation des Cortès nommées par le peuple, afin qu’elles puissent faire dans la Constitution, proclamée par les Cortès extraordinaires, les changements exigés par la situation, laquelle demande de l’expérience, que nous indiquent les lois constitutionnelles des Monarchies limitées d’Europe. Elles rétabliront l’ordre dans notre Économie, elles s’occuperont du sort des militaires, elles récompenseront leurs services et assureront leur subsistance pendant leurs vieux jours , elles feront même apprécier la Nation hors de nos frontières. La noblesse, en rénonçant à une petite partie de ses privilèges, trouvera aussi une contre-partie à ce sacrifice dans les nouvelles dispositions constitutionnelles, qui vont lui donner une existence pacifique. Toutes les classes sociales verront s’ améliorer leur situtation…”
Unamuno como alegoría. Salamanca, 1936. Atmósfera cargada e enfrontamentos ideolóxicos. Paisaxes evocadoras e pontes en perspectiva. Loitas polo mando no eido dos sublevados. Un individuo con baraka. Unha bandeira desleixada… E de fondo unha guerra civil que durou case mil días.
A vida é unha. Avanzou desde a súa orixe, hai uns 4.000 millóns de anos na Terra. E chegou a facilitar a aparición de seres intelixentes. As teorías científicas explican os comezos, as interrelacións, as secuencias. E é conveniente coñecelas.
Juan Luis Arsuaga, en Vida, a gran historia, desvélanolas.
* Consulta extractos de #Vida.
A visión da historia da humanidade de Lewis Dartnell non é a dun historiador. Dado que a Terra nos fixo, el adopta o punto de vista do xeólogo que xustifica os materiais que foron fornecendo o noso desenvolvemento -creados pola tectónica de placas. Faino en Orígenes, unha perspectiva diferente da evolución das nosas civilizacións.
Un fragmento da coda finalexplica os contidos deste interesante libro, do que podes consultar algunhas perlas aquí: #Orixes.
Ofrécenos Carlos García Gual unha aproximación á civilización grega en #GreciaParaTodos, un breve e ameno libro que nos introduce nas raigames de Grecia, na súa xeografía, historia e cultura -que serviron de pé para a recuperación do pensamento clásico na época do Humanismo renacentista. Unha moi recomendable leitura.
"Temos, consciente ou inconscientemente, unha débeda cos antigos gregos. Eles foron quen de inaugurar moitos dos camiños polos que ten avanzado a nosa cultura occidental. Eses antigos gregos, pioneiros en moitos dos logros e progresos na aurora da cultura europea, siguen sendo, tras un longo e complexo percorrido de máis de vintetantos séculos, xentes dos que nos sentimos próximos, poetas e pensadores, sabios e artistas aos que admiramos e entendemos ben. No marco dese antigo mundo helénico xurdiron a teoría política e a praxis democrática, a poética e os xéneros literarios, a filosofía e a ciencia, e as creacións dunha arte que consideramos clásica e os xogos atléticos que aínda imitamos."
Carlos García Gual: "Grecia para todos".
